آزمایش پروتئین و آلبومین کل ممکن است به همراه سایر تست های موجود در پانل هایی مانند پانل جامع متابولیک (CMP) ، برای ارزیابی وضعیت سلامت کلی بدن مورد استفاده قرار گیرد.
این آزمایش ممکن است جهت تشخیص بیماری ها و پایش درمان انجام شود. سطح پروتئین کل می تواند بیانگر بسیاری از اختلالات یا بیماری ها باشد. به عنوان مثال، از آزمایش پروتئین کل برای برای کمک به تشخیص بیماری های کلیه یا به عنوان بخشی از پانل کبدی برای تشخیص بیماری های کبدی می توان بهره برد.
نتایج به دست آمده ممکن است نشان دهنده ی این باشد که آزمایشات بیشتری مورد نیاز است. به عنوان مثال، در صورت غیر طبیعی بودن نتایج پروتئین کل، پزشک معالج ممکن است آزمایشاتی از قبیل الکتروفورز پروتئین (protein electrophoresis) و بررسی کمی ایمونوگلوبولین ها (quantitative immunoglobulins) را درخواست نماید.
برخی آزمایشگاه ها پروتئین کل، آلبومین و همچنین نسبت محاسبه شده آلبومین به گلوبولین ها را به صورت، نسبت
A / Gگزارش می دهند. نسبت A / G ممکن است سرنخ اصلی علت تغییر سطح پروتئین ها باشد.

در صورت داشتن یک آزمایش چکاپ روتین، تست پروتئین به عنوان بخشی از پانل جامع متابولیک (CMP) در آزمایش خون بررسی خواهد شد.
در صورت بروز علائم و نشانه های زیر، پزشک معالج ممکن است درخواست بررسی پروتئین کل را مطرح کند:
• کاهش وزن بی دلیل
• خستگی
• تورم ناشی از مایعات اضافی در بافت (ورم-ادم)
• علائم بیماری های کبدی، کلیوی یا اختلال در مغز استخوان

نتایج آزمایش “پروتئین کل”همراه با سایر نتایج پانل جامع متابولیک (CMP) مورد ارزیابی قرار می گیرد. در صورت غیر طبیعی این میزان، برای تعیین دقیق نوع پروتئین، آزمایشات بیشتری نیاز است.
برخی از علل کاهش پروتئین کل عبارتند از:
• اختلال کبد
• اختلال کلیه
• اختلالی که در آن پروتئین به طور مناسب هضم یا جذب نمی شود
• سوء تغذیه
• سوء جذب، مانند: بیماری سلیاک (celiac disease) یا بیماری التهابی روده (IBD)

برخی از علل افزایش پروتئین کل عبارتند از:

• التهاب مزمن یا عفونت هایی مانند هپاتیت ویروسی یا HIV
• اختلالات مغز استخوان مانند میلوما متعدد (multiple myeloma)

نسبت پایین A / G ممکن است به دلایل زیر رخ دهد:

• تولید بیش از حد گلوبولین ها، مانند بیماری مولتیپل میلوما یا بیماری های خود ایمنی
• کمبود آلبومین، مانند مواردی که ممکن است در صورت سیروز کبدی بروز کند
• حذف انتخابی آلبومین از گردش خون، مانند اتفاقی که در بیماری کلیوی رخ می دهد. (سندرم نفروتیک)

نسبت بالای A / G ممکن است به دلایل زیر رخ دهد:

• کمبود ایمونوگلوبولین ها که در بعضی از نقایص ژنتیکی اتفاق می افتد.
• لوسمی (Leukemias)

افزایش سطح AFP ممکن است نشانگر وجود یکی از شایع ترین سرطان های کبدی به نام هپاتوسلولار کارسینوما (HCC) یا سرطان های بیضه و تخمدان باشد. با این وجود، هر سرطان کبد، تخمدان یا بیضه مقادیر قابل توجهی از AFP تولید نمی کند.
اگرچه ارزیابی AFP در سرطان هایی مانند : معده، روده بزرگ (colon)، ریه، پستان و لنفوم (lymphoma) به ندرت انجام می شود، اما در این سرطان ها نیز امکان افزایش سطح AFP وجود دارد. سایر بیماری ها مانند هپاتیت و سیروز کبدی نیز می توانند باعث افزایش میزان این پروتئین باشند.
وقتی از AFP به عنوان ابزار کنترل بیماری استفاده می شود، کاهش میزان این پروتئین نشانگر موفقیت آمیز بودن پروسه ی درمانی ست. اگر پس از دوره ی درمان سرطان، میزان AFP به میزان قابل توجهی کاهش نیابد و به سطح طبیعی نزدیک نشود، احتمال باقی ماندن مقداری از بافت تومور در بدن وجود دارد.
اگر میزان این پروتئین پس از درمان رو به افزایش رود، احتمالاً نشانگر عود مجدد سرطان است. با این حال، از آنجا که AFP می تواند در هپاتیت یا سیروز نیز افزایش یابد، سطح AFP ممکن است گمراه کننده باشد. در صورتی که میزان AFP قبل از شروع اقدامات درمانی، افزایش نیافته باشد، از این تست نمی توان به منظور پایش اثر بخشی درمان با عود مجدد بیماری استفاده کرد.
هنگامی که در افراد مبتلا به بیماری های مزمن کبدی، غلظت AFP افزایش یابد و از حد طبیعی فراتر برود، خطر ابتلا به سرطان کبد افزایش می یابد. هنگامی که میزان AFP و AFP-L3 به طور قابل توجهی افزایش یابد خطر ابتلا به HCC ظرف 1 یا 2 سال آینده وجود دارد. با این حال هر دوی این فاکتور های در مبتلایان به سیروز یا هپاتیت مزمن می توانند افزایش یا نوسان داشته باشند. در این موارد، افزایش شدید AFP از مقدار عددی نتیجه آزمایش اهمیت بیشتری دارد.

خیر. مصرف میزان زیادی از پروتئین تغییری در پروتئین کل ایجاد نمی کند.

رژیم غذایی خاصی وجود ندارد. یک رژیم غذایی متعادل که براساس توصیه های وزارت کشاورزی ایالات متحده ارائه شده، توسط USDA به صورت خلاصه در لینک زیر قرار داده شده است:

 Choose My Plate

گلوبولین ها گروهی از پروتئین های خون هستند که برخی از آن ها توسط کبد و برخی دیگر توسط سیستم ایمنی بدن تولید می شوند و به مبارزه با عفونت و انتقال مواد مغذی کمک می کنند.
چهار نوع گلوبولین وجود دارد:
آلفا 1، آلفا 2، بتا و گاما.
ازمایشات گوناگونی برای اندازه گیری سطح این پروتئین ها وجود دارد. از جمله:
تست پروتئین کل: برای اندازه گیری آلبومین و گلوبولین
الکتروفورز پروتئین سرم: برای اندازه گیری گروه های مختلف پروتئین های گلوبولین

بله. آزمایش پروتئین روی انواع مختلف مایعات بدن قابل انجام است. پروتئین ها در ادرار نیز اندازه گیری می شوند. هدف ومعنای نتایج آزمایش پروتئین ادرار از نمونه خون متفاوت است. برای اطلاعات بیشتر به مقاله های آزمایش مایعات بدن، پروتئین ادرار مراجعه کنید.

بسیاری از داروها ممکن است سطح پروتئین کل را تحت تأثیر قرار دهند. از جمله استروژن ها، استروئیدها و قرص های ضد بارداری. تمام داروهای بدون نسخه، مکمل ها یا مواد غیرمجاز مصرفی تان را به پزشک معالج خود اطلاع دهید.