آزمایش HPV در درجه ی اول برای غربالگری سرطان دهانه ی رحم و/یا بررسی خطر ابتلا به سرطان دهانه ی رحم در زنان بین 65-30 سال انجام می شود. همچنین این تست قادر به شناسایی انواع پرخطر ویروس پاپیلومای انسانی ( hrHPV) است. در صورتی که زمان زیادی از ابتلا به این ویروس گذشته باشد، می تواند با ایجاد تغییراتی در سلول های گردن رحم، منجر ه سرطان دهانه ی رحم شود. آزمایش HPV قبل از 25 سالگی توصیه نمی شود زیرا عفونت HPV در زنان جوان تر و دارای فعالیت جنسی بسیار شایع است و معمولا بدون درمان برطرف می شود. اما اگر در سنین 29-21 سال، نتیجه پاپ اسمیر غیر طبیعی باشد (نتایج غیرطبیعی در پاپ اسمیر معروف به “سلول های سنگفرشی آتیپیک با اهمیت نامشخص- AS-CUS” هستند)، ممکن است آزمایش HPV هم درخواست داده شود.
همچنین نتایج این آزمایش ممکن است برای تعیین نیاز به کولپوسکوپی (colposcopy) بررسی شوند. کولپوسکوپی روشی است که به پزشک متخصص اجازه می دهد تا با بزرگنمایی و از نظر بصری نواحی غیر طبیعی واژن و دهانه ی رحم را بررسی و نمونه هایی را برای انجام بیوپسی و/یا درمان مورد نیاز تهیه کند.

سازمان های بهداشتی توصیه هایی در مورد غربالگری دهانه ی رحم دارند. آزمایش HPV نیز ممکن است به عنوان بخشی از این غربالگری در سنین 65-30 سالگی ( با احتمال خطر متوسط) انجام شود.

جدول زمان بندی انجام غربالگری سرطان دهانه ی رحم و ویروس HPV

شما باید در مورد جوانب مثبت و منفی هر سه راهکار غربالگری با پزشک معالج تان مشورت کنید تا در نهایت بهترین روش را انتخاب نمایید.
در صورت قرار گیری در معرض عوامل خطر غربالگری در سنین کم تر و با تناوب بیشتری انجام خواهد شد. برخی از فاکتور های خطر عبارتند از:
• تشخیص قبلی یک ضایعه پیش سرطانی سرویکس یا سرطان گردن رحم (High-grade)
• عفونت HIV
• سیستم ایمنی ضعیف
• قرار گیری در معرض DES (دی اتیل استیلسترول) قبل از تولد
همچنین در صورتی که نتیجه ی تست پاپ اسمیر در زنان 29-21 سال غیر طبیعی باشد، آزمایش HPV درخواست داده خواهد شد.

آزمایش HPV و تست پاپ اسمیر باید هر دو برای تشخیص سرطان دهانه رحم به کار گرفته شوند. نتایج حاصل از تست پاپ اسمیر و HPV می تواند در تعیین این که آیا سلول های دهانه رحم به انواع پرخطر ویروس HPV آلوده شده اند یا خیر و همچنین شناسایی تغییرات غیر طبیعی سلول های دهانه ی رحم کمک کند.
نتایج HPV معمولا به صورت منفی یا مثبت گزارش می شود. اما نتایج پاپ اسمیر در یک گزارش مفصل همراه با تفسیر نتایج ارائه خواهد شد. (برای جزئیات بیشتر به مقاله Pap Smear مراجعه کنید.)
نمودار زیر توضیح مختصری از نتایج تست همزمان پاپ اسمیر و HPV را ارائه می دهد و شامل توصیه های انجمن سرطان آمریکا (ACS)، انجمن آمریکایی کولپوسکوپی و آسیب شناسی بالینی گردن رحم (ASCCP)، و انجمن آسیب شناسی بالینی آمریکا (ASCP) است. به یاد داشته باشید انجام هم زمان هر دو تست HPV و پاپ اسمیر در زنان 65-30 سال ارجحیت دارد.

جدول نتایج تست همزمان پاپ اسمیر و HPV

در صورتی که تست پاپ اسمیر به تنهایی و بدون آزمایش HPV انجام شود، وجود سلول های غیر طبیعی دهانه ی رحم بیانگر نیاز به انجام آزمایش HPV برای تعیین علت این تغییرات است.

بیشتر افرادی که به انواع پرخطر HPV آلوده می شوند، هرگز دچار تغییرات پیش سرطانی یا سرطان نمی شوند.
آلوده بودن به HPV لزوماً به معنای این نیست که شریک زندگی تان در خارج از رابطه شما، رابطه جنسی برقرار کند. ویروس HPV می تواند سال ها در سلول های دهانه رحم پنهان شود. بنابراین اگر هر یک از شما تا به حال بافرد دیگری رابطه جنسی داشته اید، می توانید عفونت را به شریک فعلی خود منتقل نمایید.
درموارد بسیار نادری، ویروس HPV ممکن است هنگام زایمان واژینال (طبیعی) از مادر به فرزند منتقل شود. در نتیجه ممکن زگیل هایی در گلو یا تارهای صوتی نوزاد ایجاد شود.
(laryngeal papillomatosisیا recurrent respiratory papillomatosis, RRP)
آلوده بودن به ویروس HPV، خطری برای بارداری ایجاد نخواهد کرد. با این حال، برخی از روش های درمان سرطان های ناشی از عفونت HPV می توانند بارداری یا زایمان غیر عادی را در پی داشته باشند.

در حال حاضر هیچ درمان خاصی برای ویروس HPV وجود ندارد، اما سیستم ایمنی بدن معمولاً پس از گذشت چند سال قادر به پاکسازی این عفونت از بدن است. با این حال، برای شرایطی که ویروس ایجاد می کند (مانند زگیل تناسلی)، درمان هایی وجود دارد. رشد سلول های پیش سرطانی در دهانه رحم می تواند با روش های مختلفی درمان شود. از جمله سرمادرمانی (cryosurgery) -که با فریز کردن سلول های غیر طبیعی آن ها را از بین می برد- و عمل جراحی برای برداشتن بافت های غیر طبیعی. شناسایی زود هنگام تغییرات سلول های دهانه ی رحم برای جلوگیری از ابتلا به سرطان دهانه ی رحم نقش کلیدی دارد. زیرا درمان این سرطان به مراتب دشوارتر از اقدامات پیشگیرانه ی آن است.
زگیل های تناسلی با استفاده از مواد شیمیایی، انجماد یا سوزاندن با جریان الکتریسیته، عمل جراحی یا لیزر قابل برداشتن هستند. در بیشتر افراد، این روش درمانی زگیل را از بین می برد. اگر زگیل ها مکرراً بازگردند، پزشك متخصص ممكن است با تزریق اینترفرون سعی كند آنها را از بین ببرد. زگیل های تناسلی درمان نشده می توانند به تنهایی از بین بروند، تغییری نکنند یا در اندازه، تعداد و خوشه های بیشتری رشد کنند.

واکسیناسیون
واکسیناسیون ممکن است از ابتلا به اکثر سرطان ها و سایر مشکلات سلامتی ناشی از HPV جلوگیری کند.
آکادمی اطفال آمریکا (AAP) و مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده (CDC) توصیه می کنند که دختران و پسران در سنین 11 و 12 سالگی سری واکسن های HPV را دریافت کنند. (واکسیناسیون می تواند از 9 سالگی شروع شود.) این واکسن برای موارد زیر نیز توصیه می شود:
• مردان تا 21 سال و زنان تا 26 سال که واکسیناسیون را در سنین پایین تر دریافت یا کامل نکرده اند.
• مردان جوان هم جنس گرا و افراد ترنس جندر (transgender)تا 26 سالگی
• افراد 26-22 ساله که سیستم ایمنی تضعیف شده دارند، مانند افرادی که HIV مثبت هستند، پیوند عضو انجام داده اند یا مدت طولانی است که از استروئیدها استفاده می کنند.
در اکتبر سال 2018، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) استفاده گسترده از واکسن HPV را برای زنان و مردان 27 تا 45 ساله تصویب کرد، اما این استفاده هنوز در توصیه های رسمی لحاظ نشده است. اگر در این گروه سنی قرار دارید، ممکن است لازم باشد درمورد دریافت واکسن با پزشک معالج خود صحبت کنید.

تنها واکسنی که هم اکنون در ایالات متحده استفاده می شود در برابر 9 نوع ویروس HPV محافظت ایجاد می کند، که هفت نوع آن ها می توانند باعث سرطان شوند. از 32500 سرطانی که هر ساله به وسیله ی HPV ایجاد می شوند، حدود 30،000 (90٪) ناشی از سویه هایی هستند که می شد از طریق واکسن از بروزشان جلوگیری کرد.
شایع ترین سرطان مربوط به HPV در زنان، سرطان دهانه رحم (49٪) است. موارد دیگر شامل سرطان های مقعد (18٪) ، ولووا- بخش بیرونی آلت تناسلی زنانه-(16٪) و گلو (11٪) است. در مردان شایع ترین سرطان ها، سرطان گلو (81٪)، مقعد (12٪) و آلت تناسلی (7٪) است.
واکسن HPV سه دوز دارد. برای اطلاعات بیشتر در این زمینه به وب سایت CDC مراجعه کنید. زنانی که علیه HPV واکسینه شده اند، باز هم باید طبق جدول ارائه شده در این مقاله، یکی از سه راهکار غربالگری منظم سرطان دهانه ی رحم را انتخاب کنند و انجام دهند.
FDA و CDC اظهار داشته اند كه واكسن HPV ایمن است اما اگر قبل از مواجهه اولیه با ویروس تجویز شود، مؤثر خواهد بود. آکادمی اطفال آمریکا و CDC هر دو توصیه می کنند که جوانانی که از نظر جنسی فعال هستند هر چه سریع تر واکسیناسیون را دریافت کنند، زیرا افرادی که قبلاً به یک نوع عفونت HPV آلوده شده اند، ممکن است با واکسن از ابتلا سایر انواع این ویروس مصون بمانند.

رفتارهای جنسی کم خطر
اگرچه تک همسری (رابطه جنسی با تنها یک شریک زندگی) شما را از آلوده شدن به HPV باز نمی دارد، با این حال اگر هرکدام از شما تا به حال با شخصی آلوده رابطه جنسی داشته اید، محدود کردن تعداد شرکای جنسی خطر ابتلا به عفونت را کاهش می دهد.

استفاده از کاندوم ممکن است خطر انتشار HPV را کاهش دهد، اما فقط پوست و غشاهای مخاطی که توسط کاندوم پوشانده شده اند، از HPV محافظت می شوند. این ویروس می تواند هرگونه غشاء پوستی یا مخاطی روی دستگاه تناسلی، کشاله ران، ران، مقعد، رکتوم و احتمالاً دهان را آلوده کند.

مردان معمولاً تحت غربالگری ویروس HPV قرار نمی گیرند مگر در صورتی که جزو گروه پرخطر محسوب شوند. مانند افرادی که نقص سیستم ایمنی دارند یا هم جنس گرا هستند. در حال حاضر، هیچ آزمایش مولکولی مورد تأیید سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای تشخیص HPV در مردان وجود ندارد. با این حال، برخی از آزمایشگاه های تخصصی آزمایش HPV مولکولی را به وسیله ی تجزیه و تحلیل سواب مقعد مردان تأیید کرده اند. علاوه بر این، مردان گروه پرخطر ممکن است با استفاده از تست پاپ (Pap test) مورد بررسی قرار بگیرند. در این تست بررسی میکروسکوپی سلول های مقعد ناهنجاری های احتمالی را نشان خواهد داد. همانند نمونه های دهانه رحم، نتایج مثبت باید توسط پزشک متخصص و با آزمایش های بیشتر از جمله معاینه کامل تر و بیوپسی احتمالی تفسیر شود.

بله. از آنجا که در حال حاضر واکسن های HPV در برابر همه سرطان های دهانه رحم مصونیت ایجاد نمی کنند، زنانی که واکسینه شده اند هنوز هم نیاز به غربالگری معمول دارند.

مطابق با انستیتوی ملی سرطان آمریکا، عوامل خاصی می توانند خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم را بعد از آلوده شدن به HPV بیشتر کنند. این موارد شامل داشتن بارداری های متعدد (3 یا بیشتر)، استفاده طولانی مدت از داروهای ضد بارداری (قرص های ضد بارداری) و استعمال سیگار است.

افزایش خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم به دلایل زیر نیز ممکن است:

• نقص سیستم ایمنی (مثلاً عفونت HIV، پس از پیوند عضو)
• اضافه وزن
• رژیم غذایی فاقد میوه و سبزیجات
• سابقه مواجهه با DES (دارویی که بین 1940 تا 1971 برای جلوگیری از سقط جنین به بعضی از خانم ها داده شده است) قبل از تولد
• سابقه خانوادگی سرطان دهانه رحم
• سابقه عفونت کلامیدیا