پانل کبدی ممکن است در موارد زیر، مورد استفاده قرار گیرد:
• غربالگری برای آسیب کبدی، به ویژه اگر بیماری خاصی دارید و/یا داروهایی مصرف می کنید که ممکن است روی کبد تأثیر گذار باشند. به منظور غربالگری روتین به جای پانل کبدی ممکن است پانل جامع متابولیک (CMP) ، که اغلب به عنوان بخشی از آزمایشات روتین سلامت عمومی انجام می شود، درخواست داده شود. این گروه از آزمایشات شامل بیشتر تست های پانل کبدی و تست های بیشتری برای ارزیابی عملکرد سایر ارگان ها ی بدن هستند.
• کمک به تشخیص بیماری کبدی در صورت بروز علائمی که نشان دهنده اختلال عملکرد کبدی است.
• برای پایش عملکرد کبد، در صورت ابتلا به بیماری کبدی یا بیماری هایی که بر روی کبد تأثیر می گذارند و/یا پایش روند درمان
گاهی اوقات فقط یک یا چند مولفه ی پانل کبدی مورد آزمایش قرار می گیرند. به عنوان مثال، یک سری آزمایشات بیلی روبین ممکن است برای نظارت بر روند درمانی نوزاد مبتلا به زردی یا فردی که کم خونی همولیتک (hemolytic anemia) دارد، انجام شود.
نتایج غیر طبیعی پانل کبدی ممکن است منجر به تکرار یک یا تمامی تست های پانل کبدی شود. در صورت ادامه دار بودن روند نتایج غیر طبیعی، برای تعیین علل اختلالات کبدی آزمایشات بیشتری مورد نیاز است.

در صورت اختلال در عملکرد کبد یا افزایش خطر ابتلا به بیماری های کبدی، پانل کبدی یا بعضی از مولفه های آن درخواست داده می شوند. موارد زیر منجر به افزایش خطر ابتلا به بیماری های کبدی می شوند:
• مصرف داروهایی که منجر به آسیب کبدی می شوند.
• افراط در مصرف نوشیدنی های الکلی
• قرار گیری احتمالی در معرض ویروس هپاتیت یا ابتلا به هپاتیت ویروسی
• سابقه خانوادگی بیماری کبدی
• اضافه وزن به خصوص هنگام ابتلا به دیابت و یا فشار خون بالا
در صورت بروز علائم بیماری های کبدی، ممکن است پزشک معالج درخواست یک پانل کبدی داشته باشد. با این حال، بیشتر افراد مبتلا به بیماری های کبدی تا زمانی که بیماری به مرحله حاد خود نرسیده باشد، هیچ گونه نشانه ی بالینی ندارد. برخی از این علائم بالینی عبارتند از :
• ضعف، خستگی
• از دست دادن اشتها
• حالت تهوع، استفراغ
• تورم و/یا درد شکم
• زردی (زردی چشم یا پوست)
• ادرار تیره، مدفوع روشن
• خارش
• اسهال
اغلب طی چند روز تا چند هفته، مجموعه ای پانل های کبدی برای تعیین علل اختلال عملکرد کبد و ارزیابی شدت آن انجام می شوند.
در صورت تشخیص بیماری کبدی، پانل کبدی ممکن است به صورت منظم و متناوب به صورت کلی یا جز به جز انجام شود. همچنین برای پایش اثر بخشی درمان اختلالات کبدی، پانل کبدی باید مرتباً بررسی شود.

نتایج آزمایشات پانل کبدی جنبه ی تشخیصی ندارند. بلکه نشان دهنده ی مشکلی در کبد هستند. در صورتی که علائم یا فاکتور های خطر شناخته شده، وجود نداشته باشد، نتایج غیر طبیعی آزمایشات کبد ممکن است منعکس کننده ی آسیب موقتی کبد یا ارگان های دیگر بدن (مانند عضلات اسکلتی، لوزالمعده یا قلب) و بیماری های زودرس کبدی باشند که نیاز به آزمایشات بیشتر و نظارت منظم دارد.
نتایج آزمایشات پانل کبدی اغلب به طور همزمان بررسی می شوند. پزشک معالج برای بررسی وجود الگوی خاص ایجاد کننده اختلالات کبد معمولاً مجموعه ی نتایج آزمایشات کبدی طی چند روز تا چند هفته را ارزیابی می نماید. در اکثر مواقع، برای تعیین علت دقیق آسیب یا بیماری کبدی، آزمایشات بیشتری مورد نیاز است.
در جدول زیر، برخی از نتایجی که که ممکن است در انواع خاصی از اختلالات یا بیماری های کبدی مشاهده شوند، گنجانده شده است:

جدول انواع مختلف اختلالات یا بیماری های کبدی و نتایج مولفه های مورد بررسی

اگر داروهایی مصرف می کنید که ممکن است بر کبد شما اثر بگذارند، نتیجه غیر طبیعی آزمایش ممکن است نشان دهنده نیاز به تجدید نظر در انتخاب یا دوز مصرفی دارو باشد. هنگامی که بیماری کبدی به مرور زمان تحت کنترل قرار می گیرد، پزشک معالج تمام نتایج پانل کبدی را به طور همزمان ارزیابی می کند تا بتواند عملکرد یا آسیب کبدی رو به وخامت یا بهبود را تشخیص دهد. به عنوان مثال، افزایش غیر طبیعی بیلی روبین، آلبومین و/ یا PT ممکن است نشان دهنده وخامت عملکرد کبد باشد، در حالی که نتایج پایدار این آزمایشات نشان دهنده بهبود عملکرد کبد است.

آزمایشات جداگانه

آلانین آمینوترانسفراز (ALT)
سطح بسیار بالایALT اغلب در هپاتیت حاد مشاهده می شود. در هپاتیت مزمن این افزایش متوسط خواهد بود. در افراد مبتلا سیروز و سرطان کبد و انسداد مجاری صفراوی، ممکن است غلظت ALT نزدیک به حد نرمال یا متوسط باشد.
آلکالین فسفاتاز (ALP)
ALP ممکن است با انسداد مجاری صفراوی، سیروز، سرطان کبد و همچنین با بیماری استخوانی افزایش یابد.
آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)
سطح بسیار بالایAST اغلب در هپاتیت حاد مشاهده می شود. در هپاتیت مزمن این افزایش متوسط خواهد بود. در افراد مبتلا سیروز و سرطان کبد و انسداد مجاری صفراوی، ممکن است غلظت AST نزدیک به حد نرمال یا متوسط باشد. هنگامی که آسیب کبدی به دلیل مصرف الکل باشد، AST اغلب بیشتر از ALT افزایش می یابد (این الگویی است که درچند بیماری کبدی دیگر نیز مشاهده می شود). AST همچنین پس از سکته قلبی و با آسیب دیدگی عضلات افزایش می یابد.
بیلی روبین
دفع ناقص و تولید بیش از حد بیلی روبین، به دلیل انسداد مجرای صفراوی یا مشکلاتی در فرآیند تولید بیلی روبین، منجر به افزایش غلظت آن در خون می شود. غلظت بالای بیلی روبین در نوزادان 1 تا 3 روزه غیر معمول نیست.
آلبومین
در بیماری های کبدی غلظت آلبومین غالباً طبیعی است. اما در صورت کاهش تولید (به خصوص در سیروز کبدی) ممکن است سطح آن کاهش یابد.
پروتئین کل (TP)
میزان پروتئین کل به طور معمول در بیماری های کبدی طبیعی است.
گاما گلوتامیل ترانسفراز (GGT)
آزمایش GGT ممکن است برای تعیین علت افزایش ALP انجام شود. هم ALP و هم GGT در انسداد مجاری صفراوی و بیماری کبدی بالا هستند، اما در بیماری های مربوط به استخوان فقط ALP افزایش می یابد. افزایش GGT نیز با مصرف الکل و در شرایطی مانند نارسایی احتقانی قلب (congestive heart failure) دیده می شود.
لاکتات دهیدروژناز (LD)
LDنشانگر غیر اختصاصی آسیب بافت است. معمولاً در اکثر بیماری های کبدی میزان L بالا نمی رود، اما ممکن است در بیماری حاد کبدی یا تومورهای کبدی افزایش یابد. همچنین با برخی از بیماری هایی که بر کبد تأثیر گذار نیستند نیز افزایش خواهد یافت.
زمان پروترومبین (PT)
PT طولانی با بیماری های کبدی، کمبود ویتامین K، مصرف داروهای ضدانعقاد خون (وارفارین) و کمبودهای فاکتور انعقادی در ارتباط است.

به منظور تشخیص بیماری کبدی، پزشک معالج نتایج آزمایش پانل کبدی را ارزیابی کرده و عوامل دیگری مانند علائم و سابقه بالینی و خانوادگی را مد نظر قرار می دهد. بسته به نتایج پانل کبدی، پزشک متخصص ممکن است به مورد خاصی از اختلال کبدی شک کند و آزمایشات بیشتر، بیوپسی یا اسکن کبد را برای کمک به تشخیص و تعیین میزان آسیب کبدی، درخواست نماید. برخی از این آزمایشات عبارتند از:

جدول آزمایشات 

خیر. هر یک از این آزمایشات ممکن است به صورت جداگانه درخواست داده شوند. با این حال، اگر پزشک معالج بخواهد دو یا چند تست کبدی را بررسی کند، ممکن است کل پانل کبدی را درخواست نماید. زیرا این پانل اطلاعات بیشتری را در اختیار پزشک می گذارد. از طرف دیگر ، پزشک می تواند آزمایشات جداگانه را هنگام پایش شرایط خاص متناوباً، درخواست نماید.

بسیاری از داروهای بدون نسخه، مکمل های گیاهی یا رژیم غذایی نامناسب می توانند روی کبد تأثیر بگذارند. مقادیر بیش از حد دارو و/یا کاهش توانایی بدن جهت متابولیسم دارو و/یا مصرف همزمان ترکیبی از داروها (مانند داروهای بدون نسخه و مکمل ها) ممکن است به کبد آسیب برسانند. به عنوان مثال، مصرف زیاد استامینوفن و/ یا مصرف همزمان استامینوفن و الکل یا داروهای دیگر (به عنوان مثال، ایزونیازید و فنوباربیتال)، می تواند موجب آسیب جدی کبدی شود.

بله. بیماری های مزمن کبدی و بیماری حاد کبدی در مراحل اولیه اغلب هیچ گونه علامتی ندارند. در صورت بروز نشانه های بالینی، علائمی خفیف و غیر اختصاصی مثل خستگی و حالت تهوع ایجاد خواهد شد.

بله. عوامل متعددی مانند شوک، سوختگی، عفونت شدید، ترومای عضلات(muscle trauma)، کم آبی بدن، پانکراتیت (pancreatitis)، همولیز (hemolysis) و بارداری می توانند یک یا چند مورد از عملکردهای طبیعی کبدی را مختل نمایند.

ممکن است برخی از بیماری های ارثی کبدی مانند هموکروماتوز، کمبود آلفا آنتی تریپسین-1 و بیماری ویلسون به تدریج به کبد آسیب برسانند. تشخیص زودهنگام این شرایط به درمانگران، امکان مدیریت و درمان به موقع این بیماری ها را می دهد.