آزمایش SMA یا یا آنتی بادی اکتین همراه با آنتی بادی های ضد هسته ای (ANA) و آنتی بادی نوع یک میکروزومال کبد-کلیه(1 Anti-LKM) در درجه ی اول برای کمک به تشخیص هپاتیت خود ایمن و تمایز بین دو نوع هپاتیت خود ایمن یعنی نوع 1 و 2 انجام می شود.

ازمایشات SMA، ANA و (به ندرت) LKM1 هنگامی که پزشک معالج مشکوک به هپاتیت خود ایمن است، درخواست داده می شوند. از علائم این بیماری می توان به خستگی، زردی و نتایج غیر طبیعی آزمایشات روتین کبدی مثل آسپاتات آمینوترانسفراز (AST) و/یا بیلی روبین، اشاره کرد.
این آزمایشات اتوآنتی بادی ممکن است همراه با آزمایشات دیگری زمانی که پزشک معالج در حال بررسی بیماری های کبدی است و می خواهد بین دلایل مختلف آسیب کبدی از جمله عفونت های ویروسی، مواد مخدر، الکل، سموم، اختلالات ژنتیکی، شرایط متابولیک و اختلالات خود ایمنی تمایز قائل شود، انجام شوند.

افزایش قابل توجه در تیتر SMA یا آنتی بادی اکتین و/ یا ANA، معمولاً در هپاتیت خود ایمنی نوع 1 مشاهده می شود. ممکن است در 50 درصد بیماران مبتلا به کلانژیت صفراوی اولیه (PBC) ، کمی افزایش در SMA یا آنتی بادی اکتین دیده شود. آنتی بادی SMA همچنین ممکن است در بیماری های دیگری مانند مونونوکلئوز عفونی ( infectious mononucleosis)، هپاتیت C و برخی سرطان ها یافت شود.
منفی بودن تست SMA و افزایش تیتر LKM1 ممکن است نشانگر هپاتیت خود ایمن نوع 2 باشد. هپاتیت خود ایمن نوع 2 در ایالات متحده شایع نیست.
اگر آزمایش آنتی بادی SMA یا آنتی بادی اکتین و سایر آزمایش های آنتی بادی منفی باشد، ممکن است علائم و آسیب کبدی به دلایل دیگری غیر از هپاتیت خود ایمن ایجاد شده باشند.

میزان SMA ممکن است در کودکان و افراد دچار نقص سیستم ایمنی پایین باشد. سطح این آنتی بادی ها در طول دوره ی درمان متفاوت خواهند بود و ربط زیادی به شدت علائم پاسخ خود ایمنی یا پیش آگهی (prognosis) بیماری ندارند.
میزان بالای آنتی بادی های SMA ، F-actin و ANA می تواند نشانگر بیماری هپاتیت خود ایمن باشد اما جنبه تشخیصی ندارد. در صورت بالا بودن هم زمان این فاکتور ها، پزشک معالج ممکن است با درخواست بیوپسی کبدی و بررسی آسیب ها و زخم های بافت کبد، نتیجه گیری نهایی را اعلام کند.

اگر افزایش میزان SMA به دلیل بیماری هایی مثل: مونوکلئوز عفونی ( infectious mononucleosis)، ایجاد شده باشد، احتمالاً پس از بهبودی میزان این پروتئین تا حدی زیادی کاهش می یابد. اما اگر این افزایش به دلیل بیماری هپاتیت خود ایمن باشد، SMA تا آخر عمر در خون فرد باقی خواهد ماند، اگر چه ممکن است میزان آن در گذر زمان دستخوش نوسان شود.

بله. به عنوان مثال، هپاتیت خود ایمنی می تواند با هپاتیت ویروسی مانند هپاتیت B یا هپاتیت C همراه باشد و با آسیب کبدی ناشی از سوء استفاده از الکل تشدید می شود. از آنجا که درمان هپاتیت به علت آن بستگی دارد، بسیار مهم است که پزشک معالج علت اصلی بیماری شما را بشناسد.

پیش بینی دوره و شدت هپاتیت خود ایمن کار سختی است زیرا این بیماری ممکن است حاد یا مزمن باشد. بعضی از افراد سال ها هیچ علامتی ندارند و پس از غیر طبیعی بودن آزمایشات روتین کبد، این بیماری تشخیص داده می شود. برای اطلاعات بیشتر، با پزشک معالج خود مشورت کنید و از لینک های سایر منابع در بخش صفحات مرتبط دیدن کنید.