از آزمایش گاماگلوتامیل ترانسفراز (GGT) برای تعیین علت افزایش الکالین فسفاتاز (ALP) استفاده می شود. در بیماری های کبدی هر دو آنزیم GGT وALP افزایش می یابند. اما در بیماری های موثر بر بافت استخوان فقط سطح ALP دستخوش تغییر می شود. بنابراین، اگر سطح GGT در فردی که ALP بالایی دارد طبیعی باشد، علت بالا رفتن ALP به احتمال زیاد به دلیل بیماری استخوانی است.
آزمایش GGT معمولا با سایر آنزیم های کبدی یعنی آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، آمینوترانسفراز آسپارتات (AST)، ALP و بیلی روبین برای کمک تشخیص بیماری های کبدی و انسداد مجاری صفراوی مورد استفاده قرار می گیرد.
به طور کلی، افزایش سطح GGT نشان دهنده ی آسیب کبدی است. اما نمی تواند به طور خاص نشان دهنده ی شرایطی باشد که باعث این آسیب شده است.
از GGT می توان برای غربالگری سوءمصرف الکل نیز استفاده کرد.( درحدود 75% از مصرف کنندگان دائمی الکل سطح GGT افزایش یافته دارند.) بنابراین پایش درمان هپاتیت الکلی با اندازه گیری GGT میسر می شود.

در صورت افزایش سطح ALP، ممکن است آزمایش GGT نیز برای بررسی های بیشتر درخواست داده شود. در صورت عدم بروز هر گونه علائم بالینی، باز هم ممکن است آزمایش ALP به تنهایی یا به عنوان بخشی از پانل کبدی برای غربالگری آسیب های کبدی، انجام شود. اگر نتایج آزمایش نشان دهنده ی افزایش سطح ALP و عدم تغییر AST وALT باشد، در این صورت پزشک معالج درخواست بررسی GGT را می نماید.
GGT ممکن است به تنهایی یا در صورت بروز علائم بیماری های کبدی با سایر آزمایشات کبدی بررسی شود. این علائم عبارتند از:
• ضعف، خستگی
• از دست دادن اشتها
• تهوع و استفراغ
• تورم و/یا درد شکم
• زردی
• ادرار تیره ، مدفوع روشن
• خارش
همچنین در صورتی که شخصی مصرف الکل را کنار گذاشته باشد، می توان از آزمایش GGT برای پایش وضعیت وی بهره برد.

نتایج GGT همراه با نتایجALP یا آزمایشات هم زمان دیگر مثل مولفه های پانل کبدی، تفسیر می شود.
در صورت افزایش هم زمان GGT و ALP احتمال آسیب به بافت استخوانی رد می شود. اما اگر فقط سطح ALP افزایش یافته باشد، نشان دهنده ی بیماری استخوانی است.
افزایش سطح GGT نشان دهنده ی آسیب کبدی است. اما نمی تواند به طور خاص نشان دهنده ی شرایطی باشد که باعث این آسیب شده است. به طور کلی هر چه این افزایش بیشتر باشد، آسیب وارده به کبد نیز بیشتر است. افزایش سطح GGT ممکن است به دلیل بیماری های کبدی مثل هپاتیت یا سیروز ایجاد شده باشد اما بیماری های دیگری مثل نارسایی احتقانی قلب (congestive heart failure)، سندرم متابولیک (metabolic syndrome)، دیابت یا پانکراتیت (pancreatitis) نیز می توانند باعث این افزایش باشند. در اثر سوءمصرف الکل، بیماری های کبدی به دلیل مصرف الکل یا مصرف داروهای سمی برای کبد، میزان GGT افزایش می یابد.
در صورت طبیعی یا پایین بودن سطح GGT خون بیماری کبدی یا مصرف الکل بعید به نظر می رسد.

بله. GGT بسیار حساس است و بدون علائم بالینی نیز افزایش می یابد. این افزایش سطح ممکن است موقتی باشد. شاید به دلیل مصرف داروهای خاص یا نوشیدن الکل 24 ساعت قبل از انجام آزمایش این میزان افزایش یافته باشد. در صورت طبیعی بودن سایر آنزیم های کبدی، پزشک معالح ممکن است درخواست تکرار GGT را مطرح کند. در صورت بالا بودن بیش از اندازه ی GGT و سایر آزمایشات کبدی، ممکن است به آزمایشات بیشتری برای ردیابی علل احتمالی نیاز باشد.

با گذشت زمان، میزان GGT خون پس کنار گذاشتن الکل، کاهش می یابد. این مدت می توان بین چندین هفته تا بیش از یک ماه متغیر باشد. خودداری از مصرف الکل موجب کاهش آسیب های احتمالی به کبد می شود و عملکرد کبد را بهبود خواهد بخشید.

حتی مصرف مقادیر بسیار کم الکل 24 ساعت قبل از نمونه گیری موجب افزایش سطح GTT می شود. البته تنوع ژنتیکی نقش مهمی در پاسخ GGT به مصرف الکل دارد. سیگار کشیدن نیز موجب افزایش سطح GGT می شود.
افزایش سطح GGT ممکن است نشانه ای از بیماری های قلبی عروقی و یا فشار خون بالا باشد. برخی از مطالعات نشان داده اند که میزان بالای GGT با افزایش مرگ در اثر بیماری های قلبی مرتبط است. اما دلیل این ارتباط هنوز مشخص نیست.

مقادیر کم GGT در برخی بیماری های ژنتیکی که موجب قطع جریان صفرا از کبد به روده می شوند، دیده شده است.